ISBN 9789034753212
Uitgever: Harlequin
384 pagina’s
Verschijnt: 27 augustus 2013
Originele titel: The returned
“Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds acht jaar oud.
Een Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijk een keuze moeten maken.
Jason Mott studeerde poëzie en literatuur aan de University of North Carolina. Zijn gedichten werden in diverse literaire tijdschriften en dichtbundels gepubliceerd, wat hem een nominatie voor de Pushcart Prize Award opleverde, een prestigieuze literaire prijs die aan onder anderen John Irving en Raymond Carver werd toegekend.”
Ik heb dit boek gelezen voor de Not Just Any Book Club, in ruil voor een recensie kon je het boek al lezen voordat het officieel in de winkel lag.
In 1966, op zijn achtste verjaardag, verdrinkt Jacob, het zoontje van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij, nog steeds acht jaar oud, gezond en wel bij hun op de stoep. Hij wordt thuisgebracht door Het Internationaal Bureau voor de Teruggekeerden. Zij zorgen ervoor dat de Teruggekeerden zoveel mogelijk teruggebracht worden naar waar ze vandaan komen, ze duiken namelijk overal en nergens ter wereld op, Jacob is lang niet de enige.
De eerste vraag die Het Bureau stelt aan de familie van een Teruggekeerde is: “Wilt u hem houden?” Lucille is ervan overtuigd dat het haar zoontje echt is, Harold weet niet goed wat ervan moet denken, wat is “het”? Maar ze besluiten hem te houden en te proberen hun leven weer een beetje op te pakken, ook al zijn ze inmiddels oude mensen.
Maar in hun altijd zo vredige plattelandsstadje Arcadia begint chaos te heersen, er zijn mensen die de Teruggekeerden zien als een wonder van God en er zijn mensen die vinden dat ze weer net zo hard mogen verdwijnen als ze gekomen zijn. Er worden steeds meer en meer Teruggekeerden naar Arcadia gebracht, waar ze in de schoolgebouwen ondergebracht worden, wat eigenlijk inhoudt dat ze gewoon opgesloten worden. Soldaten bewaken het stadje en de school en handhaven de orde, op hun manier.
Op een gegeven moment, als ze geen gehoor geven aan de oproep om Teruggekeerden binnenshuis te houden, worden Jacob en zijn vader opgepakt. Harold besluit bij zijn zoon te blijven in de school. Lucille komt zo vaak mogelijk langs om voor eten en schone kleding te zorgen. Maar de privileges worden minder en minder en de situatie in Arcadia en de rest van de wereld begint te escaleren. Angst en chaos overheersen.
Je begint je af te vragen: Hoe moet dit aflopen? Hoeveel Teruggekeerden kunnen er nog bij? Waarom keren ze terug en wat zijn ze precies?
En dan nu het moeilijke gedeelte, want wat vond ik van het boek? Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf heb moeten dwingen het uit te lezen, ik moest er tenslotte een eerlijke recensie over kunnen schrijven. Was dat niet het geval geweest had ik het boek al snel weggelegd. Ik vond het absoluut geen thriller, zoals hij wel genoemd wordt op de cover, echte spanning zat er niet in. Het verhaal had naar mijn mening niet genoeg diepgang, ik vond het traag, vroeg me steeds af waar het heen ging met het verhaal en snapte na het uitlezen nog steeds de bedoeling van de schrijver niet. Waarom keerden ze terug uit de dood? Waarom “nu”? Waarom verdwijnen sommigen op gegeven moment weer? Wat zijn ze eigenlijk; mensen van vlees en bloed of zijn ze toch anders dan wij?
Ik blijf benieuwd naar de tv-serie die er in Amerika aan zit te komen naar aanleiding van dit boek, want ik ben heel benieuwd wat ze daar met het verhaal doen, of er daar meer antwoorden komen en ze er meer spanning in weten te brengen. Want intrigerend is het onderwerp natuurlijk wel. Maar het boek zal ik niet gauw aanraden aan iemand…
Follow my blog with Bloglovin
