Eve Chase

Onze zomerjurken zijn slagersschorten. We zien er nu allemaal uit alsof we hem hebben vermoord, niet slechts een van ons. Zussen, verbonden door bloed.

Korte inhoud
“Als de vijftienjarige Margot Wilde en haar drie zussen in juli 1959 op Applecote Manor aankomen, verwachten ze een stille, ietwat saaie Engelse zomer tegemoet te gaan. Maar hun oom en tante blijken nog steeds bezeten van de verdwijning van hun dochter Audrey, nu vijf jaar geleden. De komst van twee knappe buurjongens drijft de zussen uit elkaar, en Margot voelt zich steeds meer verbonden met de verdwenen Audrey. Als de zomer een dodelijke wending neemt, hebben de zussen slechts één keuze: zich met elkaar verzoenen of voor altijd van elkaar gescheiden worden.

Vijftig jaar later is Jessie op zoek naar een nieuw huis om de schaduw van de overleden eerste vrouw van haar man voorgoed achter zich te laten. Het prachtige Applecote Manor lijkt een antwoord op al haar dromen te zijn. Maar Jessie voelt zich steeds eenzamer, haar zestienjarige stiefdochter lijkt zich steeds meer tegen haar af te zetten, en de geruchten over de geschiedenis van het huis worden steeds onheilspellender…” Continue reading →

‘Ik zeg vaak tegen papa dat Black Rabbit Hall het enige rustpunt is in deze krankzinnige, almaar veranderende wereld. Het is ons eigen veilige paradijsje, hè, Amber?’

Achterflap
“Het prachtige landhuis Pencraw Hall is altijd het zomerhuis van de familie Alton geweest. Hun vaste grapje is dat een uur op het landgoed twee keer zo lang duurt als in Londen, maar dat je niet meer dan de helft gedaan krijgt. Het leven is er loom en ontspannen en eigenlijk gebeurt er nooit iets. Totdat, op een mooie zomerdag, het allerergste gebeurt.

Tientallen jaren later zijn Lorna Smith en haar verloofde in Cornwall op zoek naar de perfecte trouwlocatie. Lorna heeft een zwak voor het vervallen landgoed dat ze zich herinnert uit haar jeugd – in haar ogen zijn de stoffige kandelaars en de wilde bloemen die tussen de vloerplanken door groeien het toppunt van romantiek. Maar als ze, gekerfd in een boomstam, een verontrustende boodschap vindt, beseft ze dat het verleden – dat van haarzelf én dat van het huis – duisterder is dan ze zich wil herinneren.

Steeds dieper wordt Lorna de geschiedenis van het huis in getrokken. Wat is er gebeurd, al die zomers geleden?” Continue reading →