De Killing – David Hewson

De Killing
ISBN 9789022562574
Uitgever: Boekerij
688 pagina’s
Verschenen: augustus 2012
Originele titel: The Killing
Vertaald door: Nienke van der Meulen en Janine van der Kooij

“Het boek van de veelbekroonde hitserie The Killing.

Wie heeft Nanna Birk Larsen vermoord? Deze vraag hield miljoenen tv-kijkers over de hele wereld in de ban. Alles begint wanneer inspecteur Sarah Lund zich meldt voor haar laatste werkdag in Kopenhagen en de negentienjarige Nanna als vermist wordt opgegeven. Dezelfde dag nog wordt het lijk van de jonge vrouw teruggevonden. Sarah besluit instinctief haar geplande verhuizing naar Zweden uit te stellen en samen met haar beoogde vervanger het moordonderzoek te leiden.

Terwijl Nanna’s ouders worstelen met hun verdriet en de woede over het verlies van hun dochter, is politicus Troels Hartmann verwikkeld in de strijd om het burgemeesterschap van Kopenhagen. Wanneer er een verband blijkt te bestaan tussen het stadhuis en de moord op Nanna, krijgt de zaak een heel nieuwe wending. Verschillende verdachten passeren de revue, en de jacht op de moordenaar van Nanna raakt steeds meer overschaduwd door geweld en politieke intriges.

David Hewson was journalist en werkte voor The Sunday Times, The Times en The Independent. Hij heeft inmiddels een tiental thrillers op zijn naam staan, waaronder de succesvolle reeks met Nic Costa in de hoofdrol, die zich afspeelt in Rome. Samen met de Deense scenarioschrijver Søren Sveistrup werkte hij aan dit boek gebaseerd op de tv-serie. Voorafgaand en tijdens het schrijven heeft Hewson, die in Kent woont, veel tijd in Kopenhagen doorgebracht.”

Recensie Judith:

Sara Lund, “vicekriminalkommissaer” in Kopenhagen, staat op het punt alles achter zich te laten en met haar zoon Mark en nieuwe vriend Bengt naar Zweden te verhuizen. Ze heeft al een afscheidsfeestje gehad op het bureau en haar bureau leeggeruimd. Ze moet nog één dag werken en wordt die dag samen met haar vervanger, Jan Meyer, naar Het Pinksterbos gestuurd omdat daar de bebloede kleren van een meisje gevonden zijn en een videotheekpasje op naam van Theis Birk Larsen. Eerst wordt er gedacht aan een meisje van lichte zeden die met geweld uit een auto gezet is, haar kleding achter haar aan geworpen, maar niet veel later wordt het lichaam van Nanna Birk Larsen gevonden en is het een moordzaak geworden.
Sara bijt zich vast in de zaak, niet altijd even naar de zin van Jan Meyer die zich op de tweede plaats gezet voelt. Ze stelt haar verhuizing naar Zweden uit en is dag en nacht met de zaak bezig, wat haar relatie met Bengt en haar zoon Mark zwaar onder druk zet.
Sara en Jan hebben moeite om de dader te vinden, vele verdachten passeren de revue, en als dan ook nog eens blijkt dat er een politicus betrokken is bij de moordzaak, terwijl men druk bezig is met verkiezingen, wordt de zaak ingewikkelder en ingewikkelder… Moet de moordenaar in familiaire kring gezocht worden? Of in het stadhuis? En waarom is Nanna vermoord?

Heel handig dat het boek begint met een lijst van personages, want er komen veel namen langs in deze dikke pil, zo kun je even terugkijken en hou je het overzicht een beetje.
Ik heb de Deense tv-serie van The Killing gezien en vond het boek daardoor niet heel verrassend. Het boek is geschreven naar het scenario van de serie en daardoor had ik het gevoel dat ik alles al wel wist en kon ik het ook in beelden voor me zien. Het einde van het boek daarentegen is wel verrassend voor degenen die de serie al gezien hebben…
David Hewson schrijft ontzettend gedetailleerd, wat er aan de ene kant voor zorgt dat je een duidelijk beeld krijgt, maar aan de andere kant is het niet overal nodig en had het boek best een stukje minder volumineus kunnen zijn naar mijn mening. Ik merkte dan ook dat ik daardoor, en doordat het me allemaal nog zo bekend voorkwam, toch wel stukken wat sneller doorbladerde.
Wat ik leuk vond aan het boek is dat je een kijkje krijgt in het hoofd van de personages, wat je op televisie natuurlijk niet hebt. Daardoor komt Sara Lund toch een stuk menselijker over dan op televisie. En David Hewson weet absoluut de spanning en grimmigheid van het verhaal neer te zetten.
Ik zal De Killing zeker niet afraden, want slecht is het boek absoluut niet. Ik denk dat als ik de serie niet gezien had ik het boek intensiever had gelezen en ook beter had gevonden. Dus als je de serie niet gezien hebt en van dikke spannende boeken houdt: lees dit boek! En als je de serie wel gezien hebt en het boek gelezen hebt: ik ben benieuwd naar jouw oordeel…

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand november en december. Dit is hoe zij over De Killing denkt:

Recensie Jenny:

De serie had ik (gelukkig) nog niet gezien, maar stond wel op mijn lijstje. Toch heb ik ervoor gekozen om het boek te kopen, ik hou heel erg van dikke boeken en thrillers. Daar heb ik gelukkig geen spijt van. Het is een thriller die niet te vergelijken is met alle andere thrillers die ik al heb gelezen. Ondanks dat de auteur uit Engeland komt, voel je toch duidelijk een Scandinavische sfeer. Dat is anders dan de ruwe en rauwe thrillers van bijvoorbeeld Karin Slaughter. De hoofdpersoon Sarah Lund is ook een zeer aangenaam type. Een mysterieuze vrouw, soms op het autistische af, met hart voor de zaak. Tijdens het verhaal kom je in twee verhalen terecht. Die van de moord op Nanna en de politiek. Die laatste trekt mij niet zo en ik was met name benieuwd naar de stukken met Sarah Lund en haar jacht op de moordenaar. Haar jacht gaat zo ver, dat ze haar emigratie plannen daarvoor helemaal uitstelt en misschien zelfs afstelt… En elke keer als je denkt, ja nu hebben ze hem, dan is blijkt die persoon het weer niet te zijn. Soms op het frustrerende af. Kortom, echt een aanrader voor als je lekker lang wilt lezen in een thriller. Echter raad ik je het boek niet aan als je de serie wel hebt gezien. Ik denk dat het dan minder interessant voor je is. Ik heb gisteren omdat ik mijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen, de eerste aflevering bekeken van de serie. Ik moet zeggen dat Sarah Lund heel anders in de serie overkomt dan in het boek. Een stuk ‘menselijker’ eigenlijk. Ik denk dat de volgorde van het boek lezen en dan de serie kijken een betere is. Ook al weet ik hoe het boek afloopt, is het toch boeiend genoeg om de serie verder te kijken.

Koningskinderen – Ingrid van der Kuil

Koningskinderen
ISBN 9789081954006
Uitgever: Ingrid van der Kuil
241 pagina’s
Verschenen: april 2012

“Zwanger worden en kinderen krijgen is niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Eén op de zes echtparen met een kinderwens krijgt te maken met vruchtbaarheidsproblemen. Daarnaast krijgen helaas ook veel mensen te maken met een overlijden van hun kind voor, tijdens of na de geboorte.

Het zijn onderwerpen waar Ingrid van der Kuil (1971) en haar man ook mee te maken kregen. Tussen 1998 en 2003 zijn zij onder behandeling in een ziekenhuis geweest om hun kinderwens mogelijk alsnog te kunnen laten vervullen. Tijdens deze zware periode heeft Van der Kuil – in soms zeer rake woorden – een dagboek bijgehouden. Kinderloosheid, diverse soorten vruchtbaarheidsbehandelingen, verlies, adoptieoverweging en zwangerschapsbeleving. Het een ingrijpender dan het ander, maar door haar eerlijke, oprechte dagboekstijl raakt dit boek het hart van de lezer. Van der Kuil beschrijft uitgebreid de verschillende emoties die hiermee gepaard gingen.

Koningskinderen is aan aanrader voor mensen die graag zwanger willen worden (maar waarbij het om wat voor reden dan ook niet lukt) of mensen die te maken krijgen met een overlijden van een kind. Ook is het een aanrader voor ’de’ omgeving, voor artsen en ander ziekenhuispersoneel, en voor iedereen die meer wil weten over de onderwerpen ‘ongewenste kinderloosheid’ en ‘vroeggeboorte en overlijden kind’.

Het is bijzonder om te lezen over de wervelwind van emoties waar Van der Kuil en haar man langdurig mee te kampen hebben gehad. Dit boek bevat voor iedere lezer iets waardevols en dat maakt het nu al uniek.”

Recensie Judith:

Het mooie van dit boek is dat het voor “ieder wat wils” heeft doordat het in drie delen is gesplitst die je los van elkaar zou kunnen lezen, zo kun je bepalen waar jij op dat moment het meest behoefte aan hebt:

Kinderwens die niet in vervulling gaat.
Ingrid vertelt in het eerste deel over de moeilijke weg om zwanger te raken als je hulp nodig hebt van het ziekenhuis. Een zware weg vol met obstakels, hoop en wanhoop.

Zwangerschap en vroeggeboorte met overlijden en opnieuw behandelen.
Ingrid raakt na een lange weg zwanger van een tweeling, maar zij en haar man krijgen te maken met de vroeggeboorte en het overlijden van de kindjes. Daarop volgt ook nog een miskraam. Deze zware periode wordt beschreven in het tweede deel.

Toch nog het geluk mogen ervaren.
Wonder boven wonder mogen Ingrid en haar man na twee spontane zwangerschappen toch nog twee gezonde kindjes in hun leven verwelkomen. Deze mooie, maar ook spannende, periode beleef je mee in het derde deel.

Net als de schrijfster van dit verhaal heb ik PCOS, een hormonale afwijking (zie o.a. Freya.nl), en heb daardoor ook een lange weg afgelegd tot de komst van ons zoontje en nu de zwangerschap van onze tweede frummel. Dit boek was voor mij een opeenstapeling van herkenning; het heen en weer geslinger tussen hoop en wanhoop, het onbegrip van sommige kanten (gelukkig niet veel!), het verleggen van grenzen, het geduld wat je op moet brengen, de teleurstellingen die je keer op keer moet incasseren, het er samen met je partner doorheen moeten zien te komen…
Het verhaal is heel toegankelijk doordat het in dagboekvorm geschreven is. Ik vind het heel knap en bijzonder dat Ingrid zich zo kwetsbaar opgesteld heeft door haar persoonlijke verhaal met ons te delen. Het is een heel waardevol verhaal wat hopelijk zorgt voor herkenning bij lotgenootjes en erkenning bij hun omgeving, zowel privé als medisch gezien. Ik zou graag zien dat het onderwerp onvruchtbaarheid/verminderde vruchtbaarheid uit de taboesfeer verdwijnt, en boeken als deze en bijvoorbeeld Paaseitjes zoeken in het AMC van Anne Tel zullen daar zeker aan bijdragen.

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand oktober. Dit is hoe zij over Koningskinderen denkt:

Recensie Jenny:

Het boek bestaat uit drie delen, zodat de lezer zelf kan kiezen. Het eerste deel gaat over het leven tussen hoop en wanhoop, ziekenhuisbezoeken, misstanden in hetzelfde ziekenhuis, door durven zetten en jezelf iedere keer weer bij elkaar rapen na slecht nieuws. Het tweede deel gaat over de eerste enorme vreugde en daarna het intense verdriet. De pieken en dalen lijken in dit deel nog groter dan in het eerste.
En dan van intens verdriet naar voorzichtige vreugde in het derde deel. De klachten over hormonen spuiten en onderzoeken maken plaats over klachten over pijnlijke bekkens en opgezwollen voeten.

Tijdens het lezen word je heen en weer geslingerd tussen alle emoties die Ingrid en haar man hebben doorgemaakt. Ik betrapte mij op een gegeven moment op een gedachte tijdens het lezen. Ik dacht: ‘lees ik nu al weer over het verdriet’. Daarna dacht ik, maar zo is het volgens mij ook echt als je in deze situatie zit. Je kunt gewoon aan niets anders meer denken, je kunt je slecht concentreren wat weer invloed heeft op werk, je bent prikkelbaar wat weer invloed heeft op je relatie en je bent gewoon ontzettend verdrietig na weer een mislukte poging. Ondanks dat ik zelf (nog) geen kinderwens heb, is dit boek toch heel erg waardevol voor mij geweest. Het heeft mij een goed beeld gegeven wat het met mensen kan doen als ze in zo’n situatie zitten, het is namelijk heel echt en puur opgeschreven. En, mijn eigen (vreemde) gedachten is ook meteen van tafel geveegd. Ik denk echt dat het heel erg troostrijk kan zijn als je wel in die situatie zit. Ik wens iedereen die nu in deze situatie zit heel veel kracht (om wijze besluiten te nemen) en liefde (van familie en vrienden) toe. Dank je wel Ingrid voor dit recensie-exemplaar en het delen van je eigen verhaal.

Follow my blog with Bloglovin

Morgen ben ik weer thuis – Simone van der Vlugt

Morgen ben ik weer thuis
ISBN 9789041424143
Uitgever: Anthos
277 pagina’s
Verschenen: juli 2013
Deel 2 in de Lois Elzinga-reeks

“Wanneer de elfjarige Britt na haar balletles niet meer thuiskomt, wordt al snel duidelijk dat dit geen gewone vermissing is. Britt en haar moeder leiden een rustig leven in Alkmaar, en zijn samen gelukkig. Lois en haar team worden op de zaak gezet en een amber-alert is noodzakelijk. Er komen vage aanwijzingen binnen over een man die in de struiken van de balletschool heeft gestaan en over de sporen van een busje langs Britts fietsroute. Een uitgebrande bestelbus bij Eindhoven wijst op een ontvoering naar het buitenland.
Lois staat voor grote problemen, want over de grens heeft zij geen bevoegdheden meer…

Met Morgen ben ik weer thuis wordt de reeks vervolgd die begon met Aan niemand vertellen. Dit tweede deel is weer een strak gecomponeerde thriller met veel vaart, waarin meer onthuld zal worden over Lois achtergrond.

2 augustus was de boekpresentatie van Morgen ben ik weer thuis bij de uitgeverij in Amsterdam. Daar heb ik, o.a. met Jenny, een gezellige en informatieve middag gehad. We hebben een exemplaar van Morgen ben ik weer thuis gekregen en laten signeren door Simone. Zo’n gesigneerd boek leest toch wel extra lekker moet ik zeggen!

Heb je dit boek ook gelezen en wil je jouw mening met ons delen? Laat gerust een reactie achter op onze blogs!

Recensie Judith:

“Een vermissingszaak is zo complex. Bij moord weet je waar je aan toe bent; je hebt een lijk en een plaats delict. In dit geval is het mogelijk dat Britt toch bij een vriendin zit, maar er kan haar ook iets zijn overkomen. Dat maakt het onderzoek zo lastig.”

Britt komt na haar turnles niet thuis. Haar alleenstaande moeder Mirjam maakt zich meteen ongerust, want het is niets voor Britt om niks van zich te laten horen. Ze doet meteen aangifte van vermissing bij de politie in Alkmaar. Aangezien er al eerder melding is gemaakt van een man die rondhing bij de turnschool vertrouwt rechercheur Lois Elzinga het zaakje niet en wordt er vrij gauw actie ondernomen. Ook voelt Lois sympathie voor Mirjam, omdat haar thuissituatie gelijkenis vertoond met die van Lois in haar jeugd; alleen met moeder (en zus) omdat haar vader veel afwezig was.
Lois en haar al wat oudere partner Fred volgen de meest logische fietsroute van Britt naar huis en vinden onderweg, op een afgelegen plekje, bandensporen, stukjes fietslicht en verfschilfers… Het lijkt er inderdaad op dat Britt ontvoerd is. De verdenking valt algauw op de vader van Britt, die al sinds zij een baby was geen contact meer met haar mocht hebben en al jaren gevangen zit. Maar dan zou hij iemand anders moeten hebben ingeschakeld… Dan blijkt dat hij ontsnapt is uit de gevangenis en komt alles in een stroomversnelling die door Duitsland naar Polen voert…

“’En morgen, mag ik dan naar huis?’
‘Misschien. Als alles goed gaat.’”

Dit boek van Simone van der Vlugt lees je weer in een sneltreinvaart uit. Het is één groot avontuur van begin tot eind. Je voelt de wanhoop van de moeder van Britt, die uiteraard vindt dat de politie veel te weinig doet om haar dochter te vinden. Je voelt de twijfel van Britt over haar gevoelens voor haar vader. Je kunt je helemaal verplaatsten in dat stoere, dappere en slimme meisje van elf die er op een gegeven moment helemaal alleen voor staat midden in een vreemd land. En je voelt de onmacht van Lois als de zaak moet worden overgelaten aan de Duitse politie en begrijpt helemaal dat ze het af en toe niet zo nauw neemt met de regeltjes.
Het perspectief van Lois en Britt wordt afgewisseld, daardoor leef je mee met allebei de kanten van het avontuur.
Waar ik ook weer van genoten heb is dat het zich deels in Alkmaar afspeelt, één van mijn favoriete Nederlandse steden, dat beetje herkenning geeft nog meer leesgenot.
Je leert in Morgen ben ik weer thuis ook net iets meer over het privéleven en verleden van Lois dan je in deel 1 te weten bent gekomen. Fred heeft haar vader gevonden, wil ze hem niet opzoeken om na al die jaren met hem te kunnen praten? En wat voelt ze nou eigenlijk echt voor “baron” Onno?

Heel benieuwd naar het volgende deel in de Lois Elzinga-reeks, ik blijf namelijk ontzettend nieuwsgierig naar Lois en wil haar graag nog beter leren kennen. Simone van der Vlugt blijft één van mijn favoriete thrillerauteurs.
Dus kom maar op met die nieuwe boeken, ik kijk er naar uit!

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand september. Dit is hoe zij over Morgen ben ik weer thuis denkt:

Recensie Jenny:

Wat was het fijn om na zo’n lange tijd weer een boek van Simone van der Vlugt te lezen. Wat betreft de snelheid van het boek is er nog niets veranderd in de schrijfwijze van Simone. Gelukkig maar voor de fans. Omdat het verhaal slechts een paar dagen bestrijkt, zorgde dat voor mijn gevoel nog eens extra voor vaart in het verhaal. Langzaam aan leren we Lois wat beter kennen, want ook in dit deel wordt weer eens duidelijk benadrukt dat Lois niet tegen onrecht kan en hart voor slachtoffers heeft. Ze blijft ook dit keer niet helemaal binnen de boekjes. Dit maakt Lois tot een leuk personage en is tevens geloofwaardig.

Jammer vond ik dat het boek eigenlijk zo uit was, ik had namelijk nog wel meer willen lezen. Ik miste misschien een beetje diepgang in de personages. Ik had bijvoorbeeld wel meer willen weten over de relatie tussen de ouders van Britt. De vader van Britt zit gevangen en Britt heeft hem nooit leren kennen, wat ook de reden is dat zij alleen woont met haar moeder. Ook tussen Onno en Lois gebeurt er iets, waar ik wel het fijne van had willen weten. Ik snap natuurlijk ook wel dat Simone dit bewaard voor een volgend deel. Want dat er een derde deel komt, dat is al zeker.

Er was overigens één scene in het boek met Britt die ik zelf heel erg heftig vond en behoorlijk expliciet. Ik weet nog dat Simone tijdens het interview op haar boekpresentatie zei dat ze niet van expliciete zaken hielt zoals Karin Slaughter die wel beschrijft in haar boeken. Heel eerlijk gezegd heb ik liever één scene waar het bloed van de muur druipt, dan deze scene. En, heel soms, vond ik de uitleg over regels of werkzaamheden bij de politie net iets teveel uitgelegd. Ik lees het denk liever in een dialoog, maar dat is puur persoonlijk. Hier tegenover staat dat ik ook heel even een traantje heb weggepinkt, wat natuurlijk wel heel erg mooi is als een verhaal dat kan bewerkstelligen.

Ook andere boekenwurmen hebben dit boek gelezen. Zoals Tessa bijvoorbeeld, lees hier haar recensie. Heb jij ook een recensie geschreven? Dan delen we die met liefde op de pagina van de boekenwurmenclub.

Dit is de reactie van boekenwurm Marian:

Morgen ben ik weer thuis van Simone van der Vlugt heb ik als een trein gelezen omdat ik graag wilde weten hoe het verhaal uiteindelijk afliep. Ik vond het wel een mooi verhaal wat vertelt werd door de personage Britt die ontvoerd is door haar vader, en rechercheur Lois die het ziet als haar taak om Britt op te sporen. Maar de spanning was niet om te snijden wat wel jammer is bij een thriller, en vond het allemaal een beetje voorspelbaar, iets meer diepgang miste ik ook tussen de personages en had daar graag wat meer in het verhaal over willen weten, maar ondanks dat ik dat ik dat zo ervaarde was het wel een heerlijk boek om in een keer uit te lezen.

Morgen ben ik weer thuis foto

Follow my blog with Bloglovin

Stille zonde – Karin Slaughter

Drukwerk
ISBN 9789023479796
Uitgever: Cargo
432 pagina’s
Verschenen: mei 2013
Originele titel: Unseen

“Will Trent wordt voor een speciale opdracht ingezet als undercover-agent. Maar zijn onderzoek naar een drugsdealer loopt niet als gepland en hij komt er helemaal alleen voor te staan. Vechtend tegen zijn eigen demonen kan hij niet terugvallen op de steun van Sara Linton, de vrouw van wie hij houdt, maar wie hij niet durft te vertellen dat hij zijn leven op het spel zet. Sara wordt opgeroepen wanneer een politieagent ernstig gewond is geraakt: het is haar stiefzoon Jared, die in zijn eigen huis is neergeschoten. Sara houdt Lena, Jareds vrouw, hiervoor verantwoordelijk: Lena trekt al een leven lang problemen naar zich toe. Zonder het te weten raakt Sara betrokken bij dezelfde zaak als Will. Het duurt niet lang tot het gevaar hen aan alle kanten omringt.

Karin Slaughter (1971) groeide op in een kleine stad in Georgia en woont tegenwoordig in Atlanta. In Nederland zijn van haar ijzingwekkende thrillers al ruim drie miljoen exemplaren verkocht.

Recensie Judith:

Rechercheur Lena Adams en haar man Jared Long, motoragent en de stiefzoon van Sara Linton, worden in hun eigen huis aangevallen en Jared wordt neergeschoten. Hij verkeerd in levensgevaar. Sara Linton keert terug naar Macon om Jareds moeder, de ex van haar overleden man Jeffrey, te steunen. Ongewild wordt Sara door haar terugkomst geconfronteerd met allerlei demonen uit haar verleden, onder wie Lena, wie ze nog altijd verantwoordelijk acht voor de dood van Jeffrey en nu voor de aanslag op Jared.

Zonder dat Sara het weet is haar vriend, de ondoorgrondelijke Will Trent, ook in Macon, hij werkt daar als undercover-agent aan een levensgevaarlijke drugszaak. Als Sara erachter komt wat Will aan het doen is, raakt ze al snel betrokken bij de zaak.
Wat heeft zijn zaak, de zoektocht naar Big Whitey, te maken met de zaak waar Lena Adams aan gewerkt heeft: de inval in het huis van drugsbaron Sid Waller? Wat is de reden van de aanslag op het leven van Jared? Kan Sara het Will vergeven dat hij zoiets belangrijks voor haar verborgen probeerde te houden?

Stille zonde is weer een echte Karin Slaughter; een sterk, vlot en superspannend verhaal met een vleugje romantiek. De sympathieke en levensechte personages voelen als oude bekenden, die je nog beter wilt leren kennen. Elke keer als ik een Karin Slaughter uit heb baal ik dat ik weer zo lang moet wachten tot de volgende Sara Linton uitkomt.
Voor wie de vorige boeken van Slaughter niet gelezen heeft: het verhaal is goed los te lezen, maar je zult wel wat vragen hebben. Dus ik zeg: lees gewoon al haar boeken, lekker op volgorde, ze zijn het absoluut waard!

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand augustus. Dit is hoe zij over Stille zonde denkt:

Recensie Jenny:

Wat ontzettend jammer dat ‘Stille zonde’ uit is. Nu moeten we zeker een jaar wachten voor er een nieuw boek uit komt van Karin Slaughter. Zo goed vond ik het boek dus. De laatste drie boeken van Karin Slaughter heb ik achter elkaar gelezen, wat echt heerlijk was. Van de vorige twee (Gevallen en Genadeloos) plaats ik uiteraard ook nog een recensie. Doordat Karin Slaughter steeds dezelfde hoofdpersonen gebruikt en deze steeds afwisselt in de boeken ga je meer van de hoofdpersonen houden. Sara en Will zijn op dit moment mijn favorieten. Hoewel ik ook wel nieuwsgierig ben naar nog meer over Lena en Angie. Als ik heel eerlijk ben vind ik de boeken steeds beter, wat denk ik ook te maken heeft met het nog uitgebreider leren kennen van de hoofdpersonen. Erg knap van Karin Slaughter om je lezers na al die tijd nog geboeid te kunnen houden, want haar eerste boek Nachtschade dateert van 2002. Daarnaast wil ik ook nog vermelden dat ik de nieuwe bladspiegel erg prettig vind lezen. De vorige boeken (althans mijn versies) hadden nogal grote letters en deze vind ik een stuk aangenamer. Cargo, bedankt daarvoor!

In ‘Stille zonde’ lees je meer over de romantiek tussen Will en Sara. Maar je komt ook meer te weten over Will zijn heftige verleden. Dit wordt mooi beschreven als hij tijdens zijn werk als undercover-agent een klein jongetje leert kennen. Will weet als geen ander hoe dit jongetje zich moet voelen in de situatie waarin hij zich bevind als Will hem leert kennen. Door de undercover klus is er veel spanning in het boek en beleefd Will een aantal hachelijke momenten. Ook kom je meer te weten over het reilen en zeilen binnen een politiekorps en dat je maar beter niet kan uitkomen voor je homoseksualiteit in dit team. Erg goed dat Karin Slaughter aandacht schenkt aan homoseksualiteit in haar boek. Doordat Will undercover werkt kan hij Sara weinig over zijn werk vertellen. Aangezien Will van zichzelf niet zo spraakzaam is en nu ook echt een geheim moet bewaren, levert dit de nodige spanning op tussen hem en Sara. Of dat goed komt? Ga het vooral lezen. Je gaat van ze houden, echt!

Follow my blog with Bloglovin

De extase van Floor – Renee van Amstel

De extase van Floor
ISBN 9789045205823
Uitgever: Karakter Uitgevers B.V.
240 pagina’s
Verschenen: juli 2013
Deel 3 van de Floor-trilogie

“Floor heeft ontdekt dat ze nog gevoelens koestert voor haar ex Rick en heeft daarom, met instemming van Jon, ook Rick toegelaten tot haar liefdesleven. Ze geniet van haar twee mannen, beiden Dom, en hun soms ongenadige manier om haar lief te hebben. Maar dat niet alleen, ze constateert verbaasd dat zij maar al te graag – in opdracht van Rick – op zich geboden laat worden, waarna ze zich een halfuur moet overgeven aan de spannende wensen van de hoogste bieder.

Dan gebeuren er rare dingen. Er hangt een enkele en bebloede handboei aan haar deur en ze ontvangt een dreigbrief. Tegelijkertijd gaat ze zich meer en meer afvragen of haar toenemende behoefte om zich, als sub, volledig en zonder beperkingen ter beschikking te stellen aan een Dom, wel te rijmen is met haar liefde voor twee mannen. Er dringt zich een onmogelijke keuze op, die voelt als een keuze tussen liefde en haar behoefte aan submission.

Na De overgave van Floor en Het spel van Floor is De extase van Floor de laatste titel in de Floor-trilogie. De twee eerdere Floor-romans waren de eerste erotische romans van Nederlandse bodem die zich mochten vergelijken met toppers in het genre als Vijftig tinten grijs en Negentig dagen Genevieve.

Renee van Amstel is het pseudoniem van René Brouwer. Hij schreef ruim drie jaar geleden onder zijn eigen naam De vrouw van de ambassadeur, een literaire thriller.

Recensie Judith:

“Polyamorie houdt in dat je erkent dat je van meer mensen tegelijk kunt houden en feitelijk ook dat je met meer mensen tegelijk een liefdesrelatie kunt hebben.”

Floor, 35, is gelukkig met haar drukke baan bij glossy WAN! en haar twee mannen. Ze heeft een relatie met de polyamoreuze cameraman Jon en, na aanmoediging van Jon, weer met registeraccountant en BDSM Master Rick, de man die haar vertrouwen ooit zo schond. Ze zijn allebei Dom maar totaal verschillend van elkaar. Ook is ze herenigd met haar vriendin Jasmijn en door haar gevraagd om ceremoniemeester te zijn voor haar huwelijk.

Maar er komen wat barstjes in dat geluk; haar ouders zijn tijdelijk uit elkaar, wat als enig kind zijnde nogal wat druk op Floors schouders legt en naast al het moois wat het hebben van een relatie met twee mannen haar brengt, is het toch ook wel heel tijdrovend.

“Waarom was ik zo? Waarom deed ik dit? Waarom genoot ik hier zo van?”

Als ze op een dag bij thuiskomst van een nacht bij Jon een enkele bloederige handboei aan haar deurknop vindt en ze dreigbrieven ontvangt begint ze zich af te vragen waarom ze precies een sub is en hoe ze die behoefte aan volledige overgave kan rijmen met haar liefde voor twee mannen… Gaan polyamorie en submission wel echt samen? Kunnen Doms wel goed delen? En wat vindt ze van de prille gevoelens van Jon voor een andere vrouw?

Door de spannende proloog van De extase van Floor wordt je meteen in het verhaal gezogen. Het boek leest weer heerlijk weg. Mooie erotische scènes, humor, spanning en romantiek komen allemaal samen in een geloofwaardig verhaal met levensechte personages.

Als je niet zou weten dat Renee eigenlijk René is zou het nooit in je opkomen dat het boek niet geschreven is door een vrouw, zo knap ingeleefd in de gevoelswereld van de vrouw, mijn complimenten!

Ik heb De extase van Floor in hele kleine stukjes gelezen, wat moeilijk is omdat je wel graag verder wilt lezen, maar ik wilde gewoon geen afscheid nemen van Floor…

Helaas is nu dan toch het laatste deel van de trilogie uit! Ik hoop stiekem dat we Floor nog eens terugzien, maar ga nu gewoon uitkijken naar Godin, de literaire thriller van Renee van Amstel die voorjaar 2014 uitkomt.

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand juli. Dit is hoe zij over De extase van Floor denkt:

Recensie Jenny:

Jammer, jammer, jammer. Het laatste deel alweer in de trilogie van Floor. Aan al het goede komt dus blijkbaar echt een eind. Floor heb ik gedurende de drie boeken ervaren als een erg toegankelijk hoofdpersoon, waar ik mij op sommige vlakken mee kon identificeren. We hebben beide dat jonge en ambitieuze. Echter heb ik zelf niets met BDSM (echt waar!), maar het is wel boeiend geweest om een kijkje te nemen in deze voor mij onbekende wereld. Niet alleen stond BDSM centraal in de afgelopen boeken, maar in dit deel ook de polyamoreuze relatie die Floor heeft met Rick en Jon. Het lijkt mij ontzettend ingewikkeld, maar Floor brengt het er erg goed van af. Althans in het begin… Gedurende het verhaal komen er kleine barstjes in het perfecte plaatje van de ‘dubbele relatie’. Niet alleen omdat er twijfels komen vanuit Floor, maar ook omdat ze ineens nare bedreigingen ontvangt thuis. Wie is het er niet mee eens dat Floor twee mannen liefheeft? Is Rick jaloers, is het toch Jon of zou er nog iemand uit het verleden hier een rol in spelen? Kortom, een extra stukje spanning wat maakt dat het boek heerlijk weg leest.

Ik heb erg genoten van dit boek, maar ook van de vorige delen. Heb je zelf nog niets gelezen van Floor, dan raad ik je aan de trilogie in zijn geheel in je koffer te stoppen. Hierbij wil ik ook Renee van Amstel bedanken voor het schenken van de boeken en het knappe schrijfwerk. Floor is gewoon echt en dat geschreven door een man… Dus eigenlijk moet ik zeggen, bedankt René Brouwer! Lees ook eens zijn boek, ‘De vrouw van de ambassadeur’.

Follow my blog with Bloglovin

De sluwe verleider – Nynke Laanstra

De sluwe verleider
ISBN 9789491472312
Uitgever: Booklight
246 pagina’s
Verschenen: juni 2013
Deel 2 van de Geloof-hoop-liefde-trilogie

Wat doe je als je dochter in de greep lijkt van een sluwe verleider? Dan breek je! Wat doe je als blijkt dat hij deelgenoot is van je duistere geheim? Dan grijp je in! Maar wat als je ontdekt dat de affaire van je dochter wordt aangestuurd door de brute folteraar uit je verleden? Dan breekt de hel los!

Eva, dochter van Fien Meijer en Wim Bolhuis, geniet intens van het bruisende studentenleven. Ze ontmoet Aleck, een veelbelovend fotograaf, met wie ze een onstuimige relatie krijgt. Fien vertrouwt het niet, gaat op onderzoek uit en komt gevaarlijk dicht bij de inktzwarte waarheid. Wie is Aleck, wat is zijn geheim? Hoe nobel en oprecht is zijn liefde voor Eva?

Een indringend verhaal over opdoemende schaduwen uit het verleden en een verzengende affaire met helse gevolgen.

De sluwe verleider is het meeslepende vervolg op het spraakmakende debuut De losbandige vrouw. Het is het tweede deel van de Geloof-hoop-liefde-trilogie.

Nynke Laanstra (Leeuwarden, 1965) creëert sinds haar prille jeugd al verhalen. Een ziekenhuisbed was toen haar decor en podium. De ervaringen nam ze mee in haar werk als PR-adviseur. Haar passie heeft ze omgezet in een missie: ze wil nog steeds vertellen, iets teweegbrengen, universele thema’s afstoffen en deze nieuw elan verschaffen, altijd op zoek naar de controverse.”

Recensie Judith:

“Haar hart moet voor eeuwig bloeden voor de pijn en het verraad die ze mij, haar heer en meester, heeft aangedaan. Het serpent. Mij verlaten, verminken, aanrijden en voor dood achterlaten? Dat verdient vergelding en helse pijn.”

Het is 2 jaar na het einde van De losbandige vrouw, Fien en haar man Wim zijn uit elkaar en Fien is erg op haar hoede, ondanks bevestiging van een privédetective dat ze Lars onschadelijk heeft gemaakt blijft ze bang voor zijn wraak.
Ze heeft de kwelgeest uit haar verleden, zuster McCormick, vergeven en brengt nu zelfs veel tijd door met haar. Toch is ze, verstard door een innerlijke strijd, net een tikje te laat met het redden van de oude dame die verdrinkt in bad. Maar wat deed McCormick daar eigenlijk zonder verpleging? Ze hoorde helemaal niet alleen te zijn…

“Eva moet boeten voor de zondeval van Fien. Welke zonde, denk ik cynisch. Haar vreemdgaan of haar opstand tegen hem, Lars de overheerser. Het laatste. Ga nooit tegen deze man in. Het kost je altijd meer dan het je oplevert.”

Fiens dochter Eva studeert en woont op zichzelf, ze is een mooie getalenteerde jongedame die zingt in een bandje. Op een avond komt ze de wat oudere, maar onweerstaanbare Aleck tegen en de vonk springt over. Eva staat meteen in vuur en vlam, hij roept een sensuele kant op in haar die ze nog niet van zichzelf kende.
Maar wat Eva niet weet, is dat Aleck eigenlijk Kjell heet en haar in opdracht van Lars moet verleiden. Zo wil hij Fien raken op haar meest gevoelige plek; haar eigen vlees en bloed. Lars is minder onschadelijk dan Fien denkt en hij ruikt bloed…
Fien vertrouwt de nieuwe liefde van haar dochter niet en komt al gauw achter de waarheid. Lars moet onschadelijk gemaakt worden!
Dan komt Aleck naar haar toe met een plan… Is hij te vertrouwen? Zijn zijn gevoelens voor Eva dan toch oprecht?

“…je moet me nu vertrouwen. Zijn we een team ja of nee. Ik moet het nu weten.”

De sluwe verleider is het vervolg op De losbandige vrouw, en weer een echte emotionele en psychologische rollercoaster, waarin mooie erotische scènes afgewisseld worden met heftige en spannende scènes en waarin wraak de hoofdrol speelt. Wat wraakgevoelens en liefde al niet met een mens kunnen doen…
Ook al gaat het je verstand te boven, je hebt af en toe toch begrip voor de dingen die de hoofdpersonen doen. Je leert ze dan ook goed kennen en krijgt echt een kijkje in hun hoofd doordat de perspectieven van Lars, Eva, Aleck en Fien worden afgewisseld in het boek.
Het schokkende open einde doet je meteen verlangen naar het slot van de Geloof-hoop-liefde-trilogie. Helaas moeten we daar nog een paar maandjes op wachten…

Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand juni. Dit is hoe zij over De sluwe verleider denkt:

Recensie Jenny:

Dit boek is het tweede deel in de Geloof-hoop-liefde-trilogie. Omdat ik deel één een tijd geleden had gelezen, moest ik weer in het verhaal komen. Het duurde voor mijn gevoel even voor het verhaal op gang kwam, maar toen het verhaal eenmaal ging lopen… Het boek is een trein die op hoge snelheid voorbij dendert en het enige wat je kunt doen is instappen en doorlezen. De wisselende perspectieven van de personages vind ik altijd erg prettig om te lezen. Jij als lezer weet alles, alleen weten de verschillende personages dat niet. Hoe gaan de personages wat jij als lezer weet dat ontdekken, is steeds de vraag. Dat maakte het spannend en zoog mij mee in het verhaal. Het boek is betiteld als erotisch, maar eerlijk gezegd vind ik het meer een thriller. Ja, er komen seksuele scènes in voor, die overigens mooi beschreven zijn. Maar eigenlijk draait het daar niet om. Het gaat om wat je doet als je gechanteerd wordt door een enorme kwelgeest en je anderen moet bedriegen van je kwelgeest. Ga je daar in mee, of laat je je gevoel en je verstand spreken?

En net als je denkt alles goed zal aflopen, dan neemt het boek een spannende wending en moet je echt op deel drie wachten… Frustrerend als lezer, maar heel erg pakkend! Wat er vooraf aan die wending gebeurt? Dat zul je echt zelf moeten lezen.  Stop hem dus in je vakantiekoffer en laat je aan de rand van het zwembad meevoeren door deze denderende trein.

Ook “westmus” van de boekenblog Hou van boeken heeft De sluwe verleider gelezen, dit is haar recensie:

Nynke Laanstra is geboren in Leeuwarden en schrijft al sinds haar jeugd verhalen. In 2009 won Nynke de vierde prijs in een internationale schrijfwedstrijd. De losbandige vrouw was haar debuut. De sluwe verleider is het tweede deel van de Geloof-hoop-liefde-trilogie. Hier zitten we bij de ‘hoop’.

We pikken de draad terug op waar het vorige deel spannend eindigde. Er volgt een sprong van twee jaar. Fien en Wim zijn gescheiden, Eva hun dochter woont inmiddels alleen en studeert. Heel onverwacht komt Fien erachter dat Eva verleid wordt door iemand uit haar verleden als de losbandige vrouw. Dit is niet met haar zin. Als ze dan verder doorgraaft komt ze tot de conclusie dat die persoon aangestuurd wordt door haar manipulator. Het hek is nu helemaal van de dam. Hoe gaat ze dit oplossen?

Nynke doet het weer! Eindelijk eens een schrijfster die iets vernieuwend doet met de structuur van een boek. De cover is weerom heel mooi, je begrijpt hem als je het boek leest. Herkenbaar met het eerste boek is dat het hier ook begint met een vers uit de Bijbel en eindigt met een liedtekst. Ze zijn niet lukraak gekozen maar zijn verweven met het boek.

De hoofdstukken zijn niet gewoon genummerd maar veel origineler hebben zij de naam van de persoon van waaruit het verteld wordt. Er zijn vier hoofdpersonen die het boek maken. Het grappige is dat zij dezelfde gebeurtenissen vanuit hun standpunt soms anders interpreteren en beleven. Om dat te doen moeten de karakters goed uitgewerkt zijn en dat is hier duidelijk het geval.

Het plot is heel goed opgebouwd. Eerst de terugblik naar het vorige deel en hoe het daar tot een spannend einde kwam. Dan springen we twee jaar verder in de tijd en blikken de personages terug op wat de voorbije twee jaar gebeurd is. Het boek neemt een rustige, beschrijvende start. De personages zitten allemaal met twijfels. Hoe moet het nu verder? Dan ineens van de ene seconde op de andere wordt je in het verhaal gegooid als in een rollercoaster. Je wordt van het ene personage naar het andere geslingerd.

De erotische scènes worden echt emotioneel beleefd in dit boek. Ze zijn heel netjes en teder beschreven. Er komt ook een erotisch stukje met twee vrouwen in, vinden we niet zo snel terug in erotische boeken maar is leuk.

Het boek is opgebouwd naar een duidelijke climax. Je groeit hier als lezer langzaam mee in. De ontwikkeling van de personages beleef je mee. Op het einde is het een opeenvolging van duizelingwekkende wendingen en een tsunami van gebeurtenissen die je over je heen krijgt. Als lezer moet je even happen. Weerom een superspannend einde en er is tevens een verwijzing naar het deel drie.

Het derde deel gaat over liefde maar je voelt de liefde van Nynke voor het schrijven al in de eerste twee delen. Als we op deze manier blijven doorgaan wordt deel drie ook buitengewoon goed! Kijk er vol verwachting naar uit.

Laat je verleiden door de sluwe verleider, je krijgt er geen spijt van!

Westmus geeft vijf sterren aan De sluwe verleider, als ik er sterren aan zou hangen zou ik dat ook doen, dat is het boek zeker waard!

Follow my blog with Bloglovin

Tegenlicht – Esther Verhoef

Tegenlicht
ISBN 9789041414298
Uitgever: Anthos
576 pagina’s
Verschenen: april 2012

Vera Zagt heeft het niet gemakkelijk gehad als kind. Haar moeder zat vaker in een psychiatrische inrichting dan dat ze thuis was, haar autoritaire vader behandelde haar alsof ze een van zijn rekruten was en gepest worden op school was ook eerder regel dan uitzondering.
Als volwassene heeft Vera nog altijd een beschadigd zelfbeeld. Ze is inmiddels twintig jaar samen met Lucien Reinders, een succesvol ondernemer. Haar huwelijk, haar werk als dierenfotografe en haar huis – ‘t Fort – zijn de drie wankele pijlers waarop haar leven steunt.

Wanneer de relatie met Lucien onder druk komt te staan, raakt Vera in paniek en vlucht in een buitenechtelijke verhouding. Dan gebeuren er meer dingen waardoor ze langzaam maar zeker de controle verliest. Vera zal zich moeten losmaken van haar traumatische ervaringen en haar zorgvuldig opgebouwde muren moeten afbreken. Vera moet leren leven en vertrouwen krijgen. Maar is het daarvoor niet te laat?

Met haar veelgeprezen inlevingsvermogen weet Esther Verhoef in de huid van haar personages te kruipen en legt ze op indringende en genadeloze wijze pijnlijke emoties bloot.
Esther Verhoef is een van de succesvolste thrillerschrijvers van Nederland. Tegenlicht is haar eerste roman.” Continue reading